Domeindenken...?

Er is al veel gezegd en geschreven over het domeindenken tussen arts en apotheker. Het domeindenken tussen openbare apothekers en ziekenhuisapothekers komt echter niet zo vaak aan bod. Bij discussies tussen en over apothekers zijn onder andere dit soort opmerkingen vaak te horen: 'Ziekenhuisapothekers... die zijn toch altijd al thuis om vijf uur!' of 'Openbare apothekers die schrijven de hele dag toch alleen rekeningen uit,' of 'Hoezo medicatiebegeleiding, dat kunnen (ziekenhuis)apothekers toch helemaal niet!'. Is het belangrijk te weten of openbare- of ziekenhuisapothekers de drukste baan hebben? Is het niet veel belangrijker in deze tijden van grote veranderingen te stoppen met deze onzinnige discussies? In het belang van het vak en van de patiënt is het belangrijk dat er respect en begrip wordt opgebracht voor de vaak onbekende werkzaamheden van beide soorten apothekers. Het is verschrikkelijk jammer dat vele initiatieven mislukken waarbij samenwerking tussen openbare- en ziekenhuisapothekers noodzakelijk is. Vele oorzaken voor het mislukken zijn mogelijk, maar een gebrek aan respect mag nooit één van deze oorzaken zijn.
 

VOA's niet-realistische idealen

Heeft u ook weer een brief gehad van de Vereniging Openbare Apothekers? Leuk..., of toch niet? De anonimiteit is opgeheven, de brief wordt tegenwoordig ondertekend door iemand die op de KNMP-ledenlijst niet voorkomt. Gebleven is het fanatisme en een niet realistisch eisenpakket: '...de wet moet worden aangepast...', '...we moeten de groothandels terugdringen...', '...in het standaardcontract van de KNMP moet worden opgenomen dat de apotheek niet bij een groothandel inkoopt die apotheken in bezit heeft...', '...een verzekeraar mag in de regio niet meer dan 33% van de markt bezitten...'. Idealisme is een deugd, maar de kunst is om je idealen te realiseren en waar nodig te relativeren. Dat lukt niet door alleen maar tegen anderen aan te schoppen. Je bereikt doorgaans veel meer door samen te werken met anderen, je professionaliteit te tonen en je medespelers in hun waarde te laten. De idealen van VOA vertonen gelijkenis met een bodemloze put. Men vraagt u om financiële steun voor het realiseren van de idealen, wij denken dat u uw geld beter kunt besteden.
 

HP de Tijd

'Leuk!', dacht u waarschijnlijk toen onlangs gratis een nummer van HP de Tijd bij u in de apotheek op de deurmat viel. Met de feestdagen in het vooruitzicht had u natuurlijk alle tijd om dit kwaliteitsweekblad van kaft tot kaft door te bladeren. 'Originele reclamestunt van de uitgever', vond u waarschijnlijk en tegelijkertijd voelde u zich een beetje trots dat men u kennelijk als doelgroep zag. Eindelijk een beetje erkenning voor de hoge opleiding en de kwaliteitsuitstraling van de apotheker en de apotheek! Uitbuikend na het diner op eerste kerstdag landde u al bladerend aan bij de middenpagina. Verrek..., reclame voor 's lands meest voorgeschreven lipidenverlager? Afgezien van het feit dat uw hoofd na een voortreffelijk kerstmaal absoluut niet naar cholesterol stond, vroeg u zich af wat deze reclame hier deed. Plotseling herinnerde u zich dat Pharma Selecta reeds eerder schreef over emotionele beïnvloeding via reclame. Dus dit was hier een voorbeeld van? Door het innieten van een advertentie in een blad dat algemeen gekend wordt vanwege zijn kwaliteitsuitstraling, dacht men dat wij haar product met deze uitstraling zouden vereenzelvigen? Om het modern te zeggen: er is sprake van een win-win-situatie: de geneesmiddelenfabrikant krijgt de gewenste reclame en de uitgever krijgt (in ruil voor de advertentie?) een waardevol adressenbestand. Is er een verliezer? U bent zelf prima in staat om dat te beoordelen.