Het instituut voor verantwoord medicijngebruik, de Stichting Doelmatige Geneesmiddelenvoorziening (DGV), heeft met financiële steun van het ministerie van volksgezondheid een campagne gelanceerd die geneesmiddelgebruikers moet informeren over de bijsluiters bij hun medicijnen. Gebleken is dat bijsluiters vaak meer kwaad dan goed doen. Sommige patiënten besluiten, na het lezen van de lange lijst bijwerkingen, het middel niet te gaan slikken, anderen passen op eigen houtje de dosering aan naar de vermelde norm. Je kunt je afvragen of de bijsluiter op deze manier niet volledig zijn doel voorbijschiet. Is de tekst bedoeld als juridische indekking voor de betreffende geneesmiddelfabrikant, of dient deze om de patiënt een realistisch beeld te geven van de lusten en lasten die het gebruik van het medicijn met zich meebrengt? De prima publieksfolder van DGV geeft een duidelijk antwoord op alle denkbare vragen die het lezen van een bijsluiter zou kunnen oproepen. Mij bekruipt echter het gevoel dat hiermee de oorzaak van het probleem, namelijk de absurde wettelijke regels waaraan moet worden voldaan, niet wordt aangepakt. Waarom financiert VWS een project dat de brokken moet opruimen die ontstaan ten gevolge van de handhaving van regels die opgesteld zijn door het College ter Beoordeling van Geneesmiddelen, dat nota bene onder hetzelfde ministerie valt? Het lijkt me water naar de zee dragen!

De geneesmiddelbijsluiter lijkt verworden tot een wettelijk document, waarbij niemand zich meer af lijkt te vragen ter bescherming van wie deze wetten zijn ingevoerd. De gebruiker lijkt er in ieder geval niet bij gebaat. Wellicht kan de DGV-campagne De bijsluiter bijt niet beter worden omgedoopt in Boycot de bijsluiter.

Jos Lüers, hoofdredacteur