Worden we wereldkampioen of vliegen we er in de eerste ronde al uit? Het eerste resultaat is zeer hoopgevend. Anders dan bij eerdere toernooien lagen de verwachtingen over de prestaties van het Nederlands voetbalelftal verder uiteen dan ooit. Waar de een ongeremd naïef-chauvinistisch-optimistisch bleef, keek de ander, door schade en schande wijs geworden, kritisch en terughoudend waar het schip zou stranden, om zich overigens bij de eerste overwinning alsnog te verliezen in oranjekoorts en zich, in een Roy Donders-juichpak gehesen, in de kroeg vol te laten lopen. Verlies is van hun, winst is van ons allen.

Fors uiteenlopende verwachtingen zien we ook ten aanzien van de toekomst van ons vak. Voor onze beroepsvereniging ligt de toekomst van de apotheker verankerd in een sterke eerste lijn en is het een kwestie van tijd om te komen tot een kostendekkend tarief voor het zorginhoudelijke werk. Veel collega’s hebben echter het gevoel dat ze allang niet meer met hun poten in de klei staan, maar in een moeras waarin ze steeds verder dreigen weg te zakken. Anders dan bij het voetbal staan wij hier zelf op het speelveld en is een verlies niet van hun, maar van ons allen.

In de zorg, waar voor patiënten vaak het verschil wordt gemaakt tussen leven en dood, is geen behoefte aan een dergelijke strijd voor het voortbestaan. Ook in de sport komen soms wedstrijden voor, waarbij het belang voor beide partijen om niet te verliezen, groter is dan het belang om te winnen. Dergelijke wedstrijden eindigen na enkele schermutselingen dan vaak in en salonremise. 

Dit laatste is wellicht de beste toekomstverwachting voor ons vak. Het kampioenschap en de hoofdprijs zitten er op de korte termijn niet in, maar bij een uitschakeling kan ook niemand zich iets voorstellen. Handhaving en lijfsbehoud zouden ons doel moeten zijn. Niet alles vol in de aanval, maar een degelijke verdediging om zo weinig mogelijk goals tégen te krijgen. 

Saai? Ja, beslist geen Hollandse School of swingende samba, maar eerder een slaapverwekkend effectief catenaccio. Maar toch van voldoende waarde om hier vol hartstocht achter te gaan staan. Laten we de Nederlandse farmacie schreeuwen naar een calculerend gelijkspel, een bevredigende puntendeling, een klinkende brilstand. Olé, olé olé olééé, wij zijn niet kansloos, wij zijn niet kansloos!

Jos Lüers, hoofdredacteur